مقالات تخصصی

 درمان وجودی  (اگزیستانسیال) و مفاهیم آن

این درمان سبکی از تفکر درباره تجارب انسانی است و بیشتر با درون مایه های زندگی گره خورده تا فنون درمانی. این دیدگاه را نمی توان مانند سایر مکاتب درمانی نظیر رفتارگرایی و یا روان تحلیلی به صورت یک مکتب مستقل و ساختارمند در نظر گرفت اما می توان آن را با سایر رویکردهای درمانی ادغام کرد. درمان وجودی و یا روان درمانی اگزیستانسیال رویکردی پویا و پویه نگر است که بر دلواپسی های تمرکز می کند که ریشه در هستی انسان دارد. دلواپسی هایی همچون مرگ، آزادی، تنهایی و رنج و پوچی. روان پویه شناسی هر فرد شامل نیروها، انگیزش ها و ترس های ناخودآگاه و خود آگاهی است که درون فرد به کنش مشغول هستند. دیدگاه اگزیستانسیال بر تعارض های اساسی متفاوتی تآکید دارد و معتقد است تعارض ها نه در اثر سرکوب غرایز بلکه حاصل رویارویی فرد با مسلمات و نگرانی های غایی هستی هستند. کافی است در سکوت و تنهایی به تفکر بنشینیم و عمیقاً به هستی، موقعیت، مرزها و امکاناتمان بیندیشیم.